Pode ser que me guste a primavera tanto porque nacín o primeiro día da primavera, ou tamén pode ser porque levo vivindo a maior parte da miña vida nun clima de invernos lonxes e fríos. Sexa ou que sexa o motivo, gústame a chegada da primavera, e a pesar de que me ilusióne moito poder facer esquí de fondo no inverno e que a neve pode ser moi bonita, despois de varios meses seguidos de escuridade e frio, xa me basta.
Mentres andamos achegando mais ao equinócio vernal gañamos horas de luz solar e alónganse os días. Noto un cambio de ánimo e sintome mais vivo cando os días van mais longos. É hora de pensar e planificar o que facer na horta e fora da casa. Só hai que agardar ata que chegue a primavera de verdade, a que raras veces cadre coa primavera do calendario. O primeiro día da primavera é o 20 de marzo pero onde vivimos o cambio no que pensamos cando falamos da primavera non chega ata un mes ou un mes e medio mais tarde. Noutras zonas do país durante marzo vai sol e calor, brótanse as flores e as arbores, a hebra volve verdosa e todos os animais e plantas están en plan para crecer e reproducir. Aquí no norte hai que agardar. Haberá un ciclo de tempo variable cando vai sol con temperaturas enriba de 0C, hai un desxeo é moita auga e barro. Logo un día chove ata que todala neve desapareza, e noutro dia neva e non cuaxa, ou igual cáenos unha nevada de carallo e dura varios días. Moita inestabilidade metereoloxica. Pero un día todo estabilizase. Saen as flores. Vese a hebra. A neve vai derritendo.
Alguns cheiros poden traer lembranzas de ser cativo. O cheiro da herba mollada cando a neve vai derritindo (sona como o nome dun xefe nativo-americano)é un cheiro que tráeme moita alegria e lembrame de ser cativo e sair nas botas de goma e camiñar polo xardin a xogar nos “lagos” e romper o xeo. É un cheiro moi semellante a petricor, o olor que se ule cando a terra está seca e acaba de chover.
O verde é o meu cor preferido. Dende sempre encántame o verde, todo que hai fora na natureza, as arbores, a herba e tal. É tamén o cor da primavera. O verde alégrame e recheame de esperanxa. Supoño que cando era un crío de poucos meses fose un cor que vin moito aquela primeira primavera da vida.
Na Galiza as primaveras son como as describes, tanta choiva ten que ser para ben, grazas á ela temos o país verde e exuberante que temos. Lembro tamén eses cambios súbitos de temperatura, coas neves de abril cando xa non se esperan.